Jaarcongres Zelforganisatie

Gerrit Leene is sinds 2011 met Regelarm en sinds 2017 met zelforganisatie bezig binnen Philadelphia. Tot zijn grote verdriet ziet hij momenteel door verschillende nieuwe wet-en regelgeving, en de interne vertaling daarvan, de regeldruk bij medewerkers juist weer toenemen. Toch merkt hij ook een toename van eigen verantwoordelijkheid en werkplezier en een veranderde kijk bij zelforganiserende teams op de cliënten en zichzelf, waardoor de eigen regie toeneemt.

In deze sessie deelt Gerrit zijn geleerde lessen op het gebied van Regelarm en zelforganisatie met u en laat hij aan de hand van diverse voorbeelden zien dat je mensen moet blijven inspireren om ‘het anders te doen’ en hoe je als organisatie en als leidinggevende door het verkrijgen van een andere verhouding tot de regels en de verantwoordelijkheden daar neer te leggen waar de besluiten worden genomen het beste haalt uit iedereen.

Door inkrimping van personeel en een toename van de werkdruk ontstond er bij de Politie de afgelopen jaren steeds vaker de roep om meer mensen. Terwijl de beschikbare middelen juist minder werden. Door meer context gedreven te werken en vooral door samenwerking te stimuleren lukt het teamchef Robert Doornbusch al jaren met minder mensen véél meer te doen en daadwerkelijk iets te betekenen voor de slachtoffers in het werkgebied. En dit terwijl de sfeer binnen het team goed blijft, er sprake is van een grote tevredenheid bij de medewerkers en een laag ziekteverzuim.
In deze sessie leert u welke invloed u heeft op het teamproces, hoe u mensen initiatieven kunt laten nemen en in hun kracht zet. Daarnaast laat Robert zien hoe hij omgaat met weerstand van collega’s in een uiterst hiërarchische organisatie.

Ipse de Bruggen is sinds 2015 bezig met zelforganiserend werken; medewerkers krijgen meer eigen verantwoordelijkheid, cliënten meer eigen regie. De organisatie leek op enkele vlakken te zijn doorgeschoten; teamrollen werden te groot, de rol van de manager was niet altijd duidelijk en de service-organisatie was zoekende naar welke taken zij op moest pakken. Mensen vroegen zich letterlijk af wanneer ze het nu goed deden en wanneer niet.
Het werd tijd voor een doorontwikkeling en een herijking van de visie op zelforganisatie en de inrichting van teamrollen: Wat doet iemand, wat is de waarde voor de klant en wat is de rol van de leidinggevende en van de service-organisatie? In deze sessie nemen Marieke Verkerk en Patrick van der Wiel u mee in de valkuilen, gemaakte keuzes en te zetten stappen naar dichterbij en weer vanuit de bedoeling organiseren en laat zij zien hoe de teams bij Ipse de Bruggen opnieuw worden ingericht.

Zelforganisatie wordt helaas nog steeds vaak in oude hiërarchische structuren georganiseerd. De teams werken al zelforganiserend, maar de ondersteunende diensten en het management blijven vaak werken ‘zoals ze het gewend zijn’, waardoor er stagnatie in de samenwerking ontstaat met demotivatie tot gevolg. Dat moet dus anders. John Keunen heeft binnen diverse zorgorganisaties ervaring opgedaan met zelforganisatie en pleit voor ‘diagonaal leiderschap’. Niet verticaal (top down) vanuit de oude structuren, en ook niet horizontaal (bottom up) vanuit zelfsturing. Door diagonaal en per taakgebied leden van het MT en medewerkers uit de teams en de ondersteunende diensten bij elkaar te brengen, lukt het hem iedereen al aan de voorkant bij het primaire proces te betrekken. Tijdens deze sessie laat hij zien hoe en onder welke voorwaarden ondersteunende diensten op die manier wel toegevoegde waarde kunnen bieden aan zelforganiserende teams.

Jonas Litjens was wijkverpleegkundige toen Cordaan van het ene op het andere moment overstapte op zelfsturende teams. Hij heeft aan den lijve ondervonden hoe de vele organisatorische taken die hij er juist bijkreeg zijn vak aantastten. Als manager wijkverpleging ervaart hij nu de voor- en nadelen van de nieuwe manier van zelforganiseren met het wijkverpleegkundig collectief. Hij laat zien wat de verschillen zijn van het werken als wijkverpleegkundige in een zelfsturend team naar de nieuwe werkwijze, die bijdraagt aan het kwalitatief uitoefenen van het vak. Maar ook hoe hij omgaat met verworven rechten en vertrouwde posities van sommige teamleden en hoe hij zijn team daarbij coacht.

Gerrit Leene is sinds 2011 met Regelarm en sinds 2017 met zelforganisatie bezig binnen Philadelphia. Tot zijn grote verdriet ziet hij momenteel door verschillende nieuwe wet-en regelgeving, en de interne vertaling daarvan, de regeldruk bij medewerkers juist weer toenemen. Toch merkt hij ook een toename van eigen verantwoordelijkheid en werkplezier en een veranderde kijk bij zelforganiserende teams op de cliënten en zichzelf, waardoor de eigen regie toeneemt.

In deze sessie deelt Gerrit zijn geleerde lessen op het gebied van Regelarm en zelforganisatie met u en laat hij aan de hand van diverse voorbeelden zien dat je mensen moet blijven inspireren om ‘het anders te doen’ en hoe je als organisatie en als leidinggevende door het verkrijgen van een andere verhouding tot de regels en de verantwoordelijkheden daar neer te leggen waar de besluiten worden genomen het beste haalt uit iedereen.

Ipse de Bruggen is sinds 2015 bezig met zelforganiserend werken; medewerkers krijgen meer eigen verantwoordelijkheid, cliënten meer eigen regie. De organisatie leek op enkele vlakken te zijn doorgeschoten; teamrollen werden te groot, de rol van de manager was niet altijd duidelijk en de service-organisatie was zoekende naar welke taken zij op moest pakken. Mensen vroegen zich letterlijk af wanneer ze het nu goed deden en wanneer niet.
Het werd tijd voor een doorontwikkeling en een herijking van de visie op zelforganisatie en de inrichting van teamrollen: Wat doet iemand, wat is de waarde voor de klant en wat is de rol van de leidinggevende en van de service-organisatie? In deze sessie nemen Marieke Verkerk en Patrick van der Wiel u mee in de valkuilen, gemaakte keuzes en te zetten stappen naar dichterbij en weer vanuit de bedoeling organiseren en laat zij zien hoe de teams bij Ipse de Bruggen opnieuw worden ingericht.

Zelforganisatie wordt helaas nog steeds vaak in oude hiërarchische structuren georganiseerd. De teams werken al zelforganiserend, maar de ondersteunende diensten en het management blijven vaak werken ‘zoals ze het gewend zijn’, waardoor er stagnatie in de samenwerking ontstaat met demotivatie tot gevolg. Dat moet dus anders. John Keunen heeft binnen diverse zorgorganisaties ervaring opgedaan met zelforganisatie en pleit voor ‘diagonaal leiderschap’. Niet verticaal (top down) vanuit de oude structuren, en ook niet horizontaal (bottom up) vanuit zelfsturing. Door diagonaal en per taakgebied leden van het MT en medewerkers uit de teams en de ondersteunende diensten bij elkaar te brengen, lukt het hem iedereen al aan de voorkant bij het primaire proces te betrekken. Tijdens deze sessie laat hij zien hoe en onder welke voorwaarden ondersteunende diensten op die manier wel toegevoegde waarde kunnen bieden aan zelforganiserende teams.

Jonas Litjens was wijkverpleegkundige toen Cordaan van het ene op het andere moment overstapte op zelfsturende teams. Hij heeft aan den lijve ondervonden hoe de vele organisatorische taken die hij er juist bijkreeg zijn vak aantastten. Als manager wijkverpleging ervaart hij nu de voor- en nadelen van de nieuwe manier van zelforganiseren met het wijkverpleegkundig collectief. Hij laat zien wat de verschillen zijn van het werken als wijkverpleegkundige in een zelfsturend team naar de nieuwe werkwijze, die bijdraagt aan het kwalitatief uitoefenen van het vak. Maar ook hoe hij omgaat met verworven rechten en vertrouwde posities van sommige teamleden en hoe hij zijn team daarbij coacht.